حقیقت عرفی خاصبه وضع لفظ برای معنای خاص توسط عرف خاص می‌گویند. ۱ - توضیح مطلبحقیقت عرفی خاص، مقابل حقیقت عرفی عام بوده و عبارت از لفظی است که در میان عرف خاص گروه یا صنفی خاص و یا قبیله‌ای معین برای معنایی وضع شده و در آن معنا به کار می‌رود، به گونه‌ای که اصطلاح گردیده است، مثل: کلمه نصب، رفع و جر در عرف نحوی‌ها، یا جوهر و عرض نزد منطقی‌ها. ۲ - نکتهبه طور معمول، لفظ بر اثر کثرت استعمال در میان عرفی خاص، از معنای لغوی به معنای جدید نقل پیدا می‌کند. [۱]
المستصفی من علم الاصول (به ضمیمه فواتح الرحموت بشرح مسلم الثبوت)، غزالی، محمد بن محمد، ج۱، ص۲۰۳.
[۲]
المحصول فی علم اصول الفقه، فخر رازی، محمد بن عمر، ج۱، ص۲۹۶.
[۳]
اصول الفقه الاسلامی، زحیلی، وهبه، ج۱، ص۲۹۳.
[۴]
موضح القوانین، اعتمادی، مصطفی، ص۱۵.
[۵]
مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، محمدی، ابوالحسن، ص۳۴.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۷، برگرفته از مقاله «حقیقت عرفی خاص». رده‌های این صفحه : اصطلاحات اصولی | اصول فقه | اقسام حقیقت | حقیقت و مجاز | حقیقت عرفی | مباحث الفاظ
|